استعداد و نبوغ ايراني
از جمله ويژگيهاي حائز اهميت ايرانيان آن است كه علمگرايي در بين آنها بسيار چشمگير است و اين مطلب از قرنها پيش همواره مطرح بوده است.
از سلمان فارسي تا دانشمندان بزرگي مثل خوارزمي، رازي، ابنسينا، خيام و ديگران تا دوران صفويه كه نوابغي همچون ملاصدرا و... ظهور كردند اين موهبتي است كه خداوند به اين ملت عنايت كرده كه در آن، بُعدي كه بيشترين تأكيد در دين مبين اسلام برآن شده است استعداد و توانايي و قابليت دارد. همين توانايي و قابليت بود كه پيامبر(ص) با علم الهي و لدني خويش و با مشاهده كساني همچون سلمان فارسي خصوصيت ويژه ايرانيان را با حديث مشهور خود جلوه خاص بخشيدند آنجا كه فرمودند: «اگر دين به ستاره ثريا بسته باشد و در آسمانها قرار گيرد، مرداني از فارس آنرا در اختيار خواهند گرفت.»(1)
يكي از دانشمندان غربي نيز در كتاب خود در مورد اين ويژگي ايرانيان گفته است: در طول 700 سال كه پرچم علم در دست مسلمين بوده است؛ ايرانيها عاشق زيبايي، مدنيت، جستوجو و كنجكاوي و مباحثه بودند. و من (دانشمند غربي) اين سخن را در مورد هيچ ملتي به اين شكل نديدهام...